Το κτήμα μας
Κτισμένη στους πρόποδες του Παϊκου η Γουμένισσα κοινοτικό διαμέρισμα του Δήμου Παιονίας του νομού Κιλκίς με πληθυσμό 4500 κατοίκους απέχει μόλις 65 χιλ. από την Θεσσαλονίκη. Η κωμόπολη δημιουργήθηκε κατά τους πρώτους χρόνους της Τουρκοκρατίας με τη συνένωση αγροτοκτηνοτροφικών οικισμών γύρω από το ισχυρό μοναστήρι της Παναγίας. Η περιοχή εξελίχθηκε σε σημαντικό αμπελοοινικό και σηροτροφικό κέντρο. Από το 1922 μέχρι το 1925 εγκαταστάθηκε στην Γουμένισσα σημαντικός αριθμός προσφύγων από την Ανατολική Ρωμυλία (Βόρεια Θράκη) και τον Πόντο οι οποίοι εμπλούτισαν την ντόπια παράδοση με νέα στοιχεία. Πολύ μακριά στον τόπο και στον χρόνο άρχισε η ενασχόληση της οικογένειας Τάτση με το αμπέλι και το κρασί, κατάγεται από το Άνω Βοδενό της Ανατολικής Ρωμυλίας, περιοχή από αιώνες αμπελουργική. Το 1924 οι πρόσφυγες παππούδες επέλεξαν ως τόπο εγκατάστασης την επίσης αμπελουργική Γουμένισσα.
Η οικογένεια Τάτση, από το 1924 και μετά, απέκτησε αμπέλια στο ύψωμα Λιμπάσκεριτ και Γερακώνα, συνολικής έκτασης 150 στρεμμάτων, θέσεις ιδανικές για αμπελοκαλλιέργεια σε ασβεστολιθικά εδάφη που δεν αρδεύονται και τα δουλεύουν οικογενειακά, πρώτα ο παππούς, μετά ο γιος Χρήστος μαζί με τους γιούς του Περικλή και Στέργιο.
Από το 1998 η καλλιέργεια των αμπελιών είναι πιστοποιημένη βιολογικά, και από το 2002 καλλιεργούνται με την μέθοδο της βιοδυναμικής καλλιέργειας, με στρεμματική απόδοση από 300 έως 700 κιλά ανά στρέμμα. Στα κρασιά που παράγονται στο κτήμα δεν χρησιμοποιείται κανένα μα κανένα οινολογικό πρόσθετο και βελτιωτικό, όπως ζύμες, ένζυμα, κόλλες κλπ. Αυτό όμως προϋποθέτει και ένα αμόλυντο χώρο από τα παραπάνω υλικά. Η οινοποίηση από το 2007 γίνεται στο νέο οικογενειακό οινοποιείο και δεν έχει χρησιμοποιηθεί στην παραγωγική διαδικασία κανένα οινολογικό πρόσθετο. Παλαίωση των κρασιών σε διαφορετικού μεγέθους δρύινα Γαλλικά και Αμερικάνικα βαρέλια.